چشم‌انداز رویداد

اینکه همه چیز از دست رفتنی‌ست مگر برای آنان که همه چیز را برای همیشه می‌خواهند امریست هولناک، نه به خاطر درک اینکه اکثرمان همه چیز را بالاخره از دست می‌دهیم. بلکه به خاطر اینکه زمانی فرا می‌رسد که حتّی دیگر قدرت تشخیص این را نیز نخواهیم داشت که چه را می‌خواهیم و چه را نه. همه حرص می‌خوریم، حرص داشتن بیشتر، طمع گرسنه‌تر… و ما حتّی اگر گرسنه هم نباشیم دستمان را ناگهان در کاسه دیگری می‌بینیم. به خودمان که می‌آییم دست دیگرمان هم به روی گلوی اوست. مرزهایی هستند که گذشتن از آنها راهی‌ست بی‌برگشت، همچون مرز آبشاری که سرازیر است، همچون نشستن در پروازی در حال سقوط، همچون افق رویداد سیاه‌چالی در کهکشان‌ها که حتّی نور هم از آنجا به بعد راه گریز ندارد. همچون ما… که مرز دروغ و دوز و کلک را آنچنان گذرانده‌ایم که درون سیاه‌چال خود منحل شده‌ایم. هر کس یک سیاه‌چال. هر کس در حال سقوط به ژرفای جاذبه‌ی خود. ما سیاه‌چال‌هایی در حال انهدام، شاید دیگر تنها خاطره‌ای هستیم که وهمش ندا‌ دهنده‌ی چشم‌انداز یک رویداد است… رویدادی که اگر می‌آمد خون به پا می‌شد، هیچ‌کس آن را نمی‌دید، و حتّی صدای فغان درونمان هم به گوش هیچ‌کس نمی‌رسید

This album is a collection of songs mostly inspired by loss and the anticipation of it. The lines beyond which we do not know what happens… the horizons which little by little lead us to progressive ends and gradient beginnings. Some such progressions lead us to places we anticipate to know, like a sunset leading us into the night. We know there will be stars. We can count on the moon. Some progressions are disguised in some way, making us anticipate certain things, leading us one step at a time and slowly towards an absurdity that had we not been taken there groomingly, we would never have chosen to go there in the first place. Like an absurdity beyond belief that is only absurd to those outside it. Some progressions too are into the void. Leaps of faith we call them. No one knows where they lead or if anything survives, like the event horizon of a black hole beyond which nothing escapes, even light. Once the gravitational pull establishes its hold, it’s a one-way ticket.
Darkness is fate.

تهیه و تنظیم: آیدا شاه قاسمی
مرداد ۱۴۰۱

پیانو: نیما حافظیه
گیتار: جرمی ایلویسکر، مودی موسوی
سینتسایزر: جرمی ایلویسکر
بیس: لیز دریپر، لوکاس وسلی
درامز: یحیی الخنسا
ویلن سل: جکلین آلتن
غزال انصاری : خواننده قطعه شلال
ضبط و میکس شده در استودیو هایداوی در مینیاپلیس، به یاری ژزف مابت
مستر شده در استودیو فیلتر لب در مینیاپلیس، به یاری جرد میلر

شاعر قطعه باران اسید (نام اصلی شعر -باران- است و برای تفکیک این قطعه موسیقایی از آن، نامش
تغییر داده شده است.) : گلچین گیلانی

شاعر قطعه شکست: حافظ

شاعر قطعه شلال: شهین مهدیپور

ترانه‌سرای باقی قطعات: آیدا شاه قاسمی

طراح کاور: ندا شاه قاسمی

Created and produced by Aida Shahghasemi
August 2022

Piano: Nima Hafezieh
Guitar: Jeremy Ylvisaker, Moody Mousavi
Synthesizer: Jeremy Ylvisaker
Bass: Liz Draper, Lukas Vesely
Drums: Yahya Alkhansa
Cello: Jacqueline Ultan
Lead vocals for “Shelaal” : Ghazaal Ansari

Recorded and mixed at The Hideaway Studios in Minneapolis by Joseph Mabbott.
Mastered at The Filter Lab Studios in Minneapolis by Jared Miller.

Baaraan e Acid ’s poet (The poem’s original name is “Baaraan” and in order to separate this song from it, the name was altered): Golchin Gilani
Shekast’s poet: Hafez
Shelaal’s poet: Shahin Mehdipour
Lyricist for remaining pieces: Aida Shahghasemi

Cover art: Neda Shahghasemi